Człowiek Duch

Ja jestem jak Człowiek i też ja jestem jak Duch,
Człowiekiem dlatego, że żyje i oddycham,
Oraz dlatego, że w tym wielkim świecie jestem,
Bo żyję oraz zabieram powietrze i miejsce,
Mam swoje ambicje lecz nie często wygrywam,
Pewnie dlatego abym tą walkę mógł podjąć znów.

Tym Człowiekiem lecz Duchem jestem dlatego że,
Choć żyje to jak by mnie w świecie nie było,
Bo jestem obecny ciałem ale Duch jest gdzie indziej,
Zawieszony w próżni nicości tam gdzie lżej,
We mnie Duchowi często dobrze się nie żyło,
Więc dusza w innym wymiarze znajduje się.

Każdy ma coś w sobie z Człowieka Ducha,
Bo choć fizycznie żyje to często go nie ma,
Swój los oraz drugiego człowieka jest obojętny,
Bo wzrok zamiast być wyostrzony to jest mętny,
Nie dostrzega czego tak naprawdę potrzeba,
Bo nie widzimy i nie umiemy siebie słuchać.

autor

KryniuR

Napisany: 2017-06-11 Dodano: 2017-06-11 11:43:24

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie