Człowiek lasu

poznałam go w chmurach
o ukochanym lesie przypominała
drewniana drabinka w kieszeni

każdy dzień witał rozmowami z sosną
odpoczywał pod starym dębem
wierny pies godzinami słuchał
jego mądrych słów

wokół panowała zawsze cisza
ani pies ani sosna nigdy nie mieli
odrębnego zdania

niczym szyszka lekko i wdzięcznie
spadła na świat ona
częściej mówi niż słucha
i potrafi się sprzeciwić

czasem musi uciec do lasu
ale zawsze wraca mocny jego siłą

jestem o niego spokojna
pozostanie sobą
w zgodzie z lasem

autor

BOBASEK

Dodano: 2009-09-15 17:43:07

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie