CZŁOWIEK NA CZARNO
wycieraczka zlizuje kontrasty
deptana karma konserwuje kwasy
w zębach kamienic i oknach łachy
zapomniane i oplute obecności
i nie wiadomo kto odsiał energię od strachu
tylko nieloty z braku oglądają opery epilog
bez uniesienia zdziwienie gdy ptak żywy
przeleciał
kreowanie nastrojów i skrótów zamiast
światła
muszki rozkosznie brzęczą do wiwatu
w adrenalinie na ulicach a ulepione bałwany
na plakatach z wzorem przymilnego
uśmiechu
a po drodze biegnie człowiek wciąż ubrany
na czarno
trzeba wytrzebić jeszcze dialog
bo litość tupie w nagłych żywiołach
o ludzkim cierpieniu
czy dryfująca bliskość to gra fabularna?
radosna wiosna jak dziecko rozpoczęła
odliczanie
cząstki tęsknot sadzi na języczkach wagi
niech za szybą niepokój oślepnie
tę zimę aura podsłuchuje
przyspieszenie wzrostu i nie pogoni
czasu w pąkach
zamknięte nie pukać!
/UŁ/
napisany Łódź,05.03.2010 ula2ula
Komentarze (21)
wiersz trudny do trafnego zinterpretowania, a może
tylko dla mnie? czuję coś mocniejszego ale nie widzę
tego dokładnie, wrócę jeszcze do tego wiersza być może
odczytam sedno sprawy.
słowa przechodzą przez zęby, świszcząc, jakby chciały
rozrzedzić mrok...
Przeczytałam wielokrotnie. Pozdrawiam
Twoje wiersze robią mi w sercu dziurę, przez którą
podpatruję uczucia, których nie podejrzewałam... BRAWO
:-)
ciemne barwy w wierszu...a efekt przemawiający....
pozdrawiam...
Bardzo refleksyjny wiersz, czytając pobudził moją
wyobraźnię. Jednak uważam, że mimo wszystko wiosna za
wolno liczy. Pozdrawiam serdecznie:)
...smutny wiersz...
czasami swoje troski i smutki musimy przeżyć w
samotności, bez poganiania.Przyjdzie czas, sami
zrzucimy czarny płaszcz i otworzymy drzwi.
ja nie potrafię tak pisać, wielki szacun ....
pozdrowionka
Ula z wielka przyjemnoscia czytam twoje
wiersze..jesteś ponad czasowa...pozdrawiam...
Człowiek na czarno i plakaty a na nich bałwany ,
jesteś dobra w pisaniu tego rodzaju poezji :)
dobrze tnie
A ja przeczuwałam, że jesteś zdolna napisać taki
dobry wiersz. Niesamowity przekaz, bezbłędnie dobrana
i konsekwentna metaforyka, zatrzymuje, każe się
zastanowić nad kondycją człowieka.
pozd.cieplo ulenka:)...sam lubie biegac ubrany w czerń
przeznaczeń..
Smutny obraz społeczeństwa: izolacja, zasklepienie,
brak wspólnych celów, wyższych uczuć, sztuczność,
obłuda...Straszna wizja. Przemyka samotny, smutny
człowiek, a może nawet jego cień.Czy jest nadzieja ?
Puenta nie wyjaśnia.