Człowiek nie potrafi kochać

Ręką drżącą łapię Boga dłoń.
Niczym dziecko proszę dziś o pomoc...
Kto pomoże inny, jak nie On?
Serca bicie ledwo słyszę.
Krzykiem bólu niszczę ciszę..
Nie chcę widzieć, nie chcę słyszeć.
Boję się mówić, jeszcze bardziej milczeć.
Ile miłości może dać mi człowiek,
przecież kochać, znaczy dzielić siebie.
Kto, mój Boże, zrozumie te oczy?
Kto zrozumie szept mój, oprócz Ciebie?
W sobie noszę marzeń całe setki.
W sobie skryłam złość, na twarzy noszę strach.
My nie potrafimy kochać, tak jak Pan.
My siebie niszczymy.
Każdy jest sam.

autor

Łucja

Dodano: 2008-08-30 12:16:45

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie