Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

,,Człowiek pacynka

Teraz siedze sama jak zwykle.
Pokój zamknięty pusty i zimny.
Serce moje zamarzło,
już nie bije, nie żyje.
Nie ma dla kogo.
Dla mnie nie ma sensu.
Nie chce zyć!
Twarz kamienna,nieruchoma
bez uśmiechu, zdziwienia.
Uśmiech skreślony!
Ciało odeszło i czuje się lekko
jak powietrze na wietrze
i jak piórko, które opada na ziemię.
Czuje, że upadam,
nie moge wstać.
Nie czuje kości, ciała, twarzy
nie czuje w sobie życia!
chyba nie żyje.
Odeszłam, umarłam z bólu serca.
Zranionego serca przez Ciebie.
Ból-człowiek ścisnął serce
i udusił je jak pacynkę,
która nic nie znaczy dla świata.
Więc po co ma żyć taka lalka?
Po co powstała i tyle cierpiała.
Tak jakby życie sobie odebrała.:(

Dla wszystkich zranionych i smutnych

autor

Trufla

Dodano: 2004-08-31 15:18:39
Ten wiersz przeczytano 552 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Biały Klimat Wesoły Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »