CZŁOWIEK TEŻ DŹWIGA KRZYŻ
Panie
człowiek też dźwiga krzyż
krzyż niepewności
nieuniknionych rozczarowań
dni nieznanych
krzyż bezradności,
samotności,
opuszczenia
…
także przez Ciebie.
krzyż chorób
epilogu życia
rozstania z bliskimi
ostatniego błysku świadomości
z tym krzyżem człowiek
idzie do Ciebie
nie zawsze tak prostą droga
jak ta na Golgotę
dźwiga ten krzyż – człowieczy
w cieniu Twojego krzyża – boskiego
…
i nie wie
czy będzie
zbawiony
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.