Człowiek to?

Prawdziwi przyjaciele wbijają ci nóż tylko od przodu— Jonathan Davis

jesteś jak stary spróchniały dąb
wezbrany ogniem i żarem nienawiści
i nie ma sensu ciebie orać
żeby głos i kształt Twój odmienić
żebyś wybudził się ze snu upiora
żebyś wzrokiem nie zmieniał
wszystkich w trupy by wydrzeć Boga

na pół cierpiący a na pół już martwy
pazurów haki wbijasz zawsze w rany
wiesz dobrze co najbardziej boli
sam zaznałeś bólu….wiesz jak go zadać…
my wstaniemy gdy ty będziesz leżał
i wiem że jak przyjdziesz się godzić
będzie noc rozgrzana czuję to

brzozowa cisza i duszność płomienna
kwiaty na chwilę z wrażenia zamarzną
spłyniesz ciszą i ciszą się zgubisz
może będzie deszcz o szyby domu dzwonił
może powiesz mi czym jest ból
co to jest cierpienie
może powiesz mi że to życie

światło w dali piorunami będzie się wtedy wiło

autor

porrum

Dodano: 2008-09-23 09:54:48

Ten wiersz przeczytano 1274 razy

Oddanych głosów: 69

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie