Człowiek ze stali.

Rozszarpany obraz przed oczami,
krajobraz mroku zalanego łzami,
po co wciąż szeptamy?
Spójrzcie tylko, człowiek ze stali
w kawałkach - pokonany,
plam na honorze brak, lecz wiele plam
w samej istocie, ukrywany ból, sam
udowodnić miał siłę, dawał wszystko, tak chciał,
walczył o wielu, bo wielu miał
póki nie został tam, gdzie żaden ślad nie dotarł,
człowiek ze stali stał się człowiekiem z błota.

autor

nieunikalna

Napisany: 2013-05-27 Dodano: 2013-05-28 08:27:11

Ten wiersz przeczytano 1193 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie