Człowieka czasami coś najdzie...

Oj tak, człowieka czasami coś najdzie
i przestać nie może nim nie wynajdzie
czegoś nowego, czegoś pięknego, pozytywnego, niebanalnego
Cechy te jednak niebagatelne i mało który wiersz w nie objęte
lecz próbować trzeba, być drugim Tuwimem
by w dupę całować Cię świat zechciał winem
Ty w dumę ubrany krocząc dzielnie w bramy
obmywając im wszystkim stopy.. nie banany
trwogą ciut ujęty i smętną goryczą
zadajesz pytanie „na co oni liczą?!”
Jam zwykła gąbka, przesiąknięta miłością
szacunkiem, wiernością i samotnością
Cechy te rzadkością, że tak się nań patrzą?
Niech się więc ogarną i żyć znowu zaczną!
A jak to za trudne dla magistrów panów
czy doktorów ba! habilitowanych skurczy-baranów
Łąka dlań zostaje mleczykiem usiana
niech się bydle pasie od nocy do rana
A gdy nie pomoże, mój ludziu kochany
wykręcić się trzeba by wstrzelić się w ramy
dzisiejszego świata, który tak posrany
Iść dzielnie do przodu przełamując ramy
lub zmieszać się z piaskiem w bambusy ubrany

autor

niepoprawna kombinacja

Napisany: 2014-06-27 Dodano: 2014-06-27 11:12:48

Ten wiersz przeczytano 696 razy

Oddanych głosów: 2

Klimat Ironiczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie