Człowieku...
Człowieku
pomóżmy sobie
przetrwać
w czasie burzy
niech parasol dobroci
uchroni nas od ulewy łez
przebrnijmy
przez góry niejasności
przefruńmy
nad głębinami obojętności
omińmy
putynie gdzie piasek goryczy i zła
przeciśnijmy się
przez mgłę zazdrości
podajmy sobie ręce
a ominą nas
gormy nieszczęść
i rozkwitną
ogrody z bukietami ludzkiej miłości.
autor
Arletta
Dodano: 2004-10-19 10:53:57
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.