Cztery pory dnia

II
Drzewa z zieleni
Niebo z błękitu
Wszystko się mieni
Brak tchu z zachwytu

Łąka z marmuru
A obok rzeka
I mały cień
Słabego Człowieka

III
Tam gdzie horyzont
Łączy dwa światy
Gdzie płonie lont
Miłości armaty

Gdzie krwawe niebo
Płonie rozgrzewa
I gdzieś w oddali słowik
Sam śpiewa

IV
Wszystko już tonie
W odmęcie mroku
Wszystko już gaśnie
W tym długim amoku

Drzewo ucieka
A rzeka staje
widzą człowieka
znów sam pozostaje

I
maleńka kropla
na źdźble gibkiej trawy
buja się tylko
dla swojej zabawy

I rdzawe słoneczko
znów powróciło
wnet swoją różdżką
czerń przepędziło

autor

ALK

Napisany: 2008-01-02 Dodano: 2008-01-02 10:53:56

Ten wiersz przeczytano 1802 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie