W czwartej porze może?

Jesień była początkiem rozdziału pewnego,
kolorowe liście pływające w słońcu, malowane drzewo.
Chłodny powiew wiatru przewracał delikatnie kartki
kładąc cicho przyjaźń na dzielnych bohaterów barki.

Zima za to jeszcze piękniejszą się okazała!
Jedna drugiej czułości już nie oszczędzała.
Mroźne wieczory w cieple dłoni były spędzane
To nic, że BYłY: kto powiedział, że z serca zostały wygnane?

Później nadeszła zielona, upragniona wiosna.
Ach! Jakaż to chwila w błękicie nieba radosna!
Słońce wzniesione nad horyzontem podgrzewało to uczucie,
teraz tylko ze świeczką u boku sama do siebie o tym nucę.

Jednak jeszcze lato ustawiło się w kolejce,
ale bohaterowie nie chcą spędzić go na płaczu i udręce.
To nic, że do trzech razy sztuka - to tylko przysłowie!
Bo żadna prawdziwa miłość nie kończy się na zwykłej mowie.

autor

Nataliaa

Napisany: 2007-03-29 Dodano: 2007-03-30 18:44:00

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie