[Czy jeszcze wierzysz...?]

Trudno sobie jednoznacznie odpowiedzieć na zadane
pytanie w tytule. A z drugiej strony...czy mamy inne
wyjście?

Dobrze że wróciłaś.Witamy cieplutko i radosnie ... nie
zapomniałaś pisać i to jest cudowne!!! Wierzę w tak
świat....... i nigdy nie przestane . Czekaamy na
nastepne wiersze.......Powodzenia:)

Z pewnością nie zapomniałas. Kruchość motyla takie
jest niestety nasze życie - kruche. I nawet klauny
rozweselające innych mają swoje smutki i tylko we
łzach je mogą pokazać. Ładny wiersz :*

Ja mimo, lub może pomimo swoich lat- wciąż wierzę w tę
kruchość motyla, smutek wierzby .. i wiele innych
pięknych rzeczy.. Myślę, że właśnie dlatego tu
jesteśmy.

Nie ma tak źle z tym pisaniem.Wiersz jak to sie mówi-
charakterny.Dobrze oddana ekspresja

Piszesz sercem i ciekawie..potrafisz
wzruszyc a przeciez w wieszach o to
chodzi.

Wszystko zależy od tego jakie "okulary" mamy na nosie
- od nich zależy to, co i jak postrzegamy. Jeśli są
czyste, to na pewno pozwolą dojrzeć "smutek wierzby i
rozpacz kamienia". Podoba mi się Twój wiersz.

ciekawe słowa ,ciekawy temat.. a ja wierzę .. ))

Nie zapomniałaś, bardzo mi się podoba:)

kruchość motyla i smutek wierzby i łzy klauna, nic a
jakże dosyć...potrafisz pisać oj potrafisz

Bardzo chciałbym wierzyć w świat jaki opisałaś w swym
wierszu, a przecież rzeczywistość zbyt często skłania
nas do zadania pytania, czy ten świat, jeszcze
istnieje...

Dobry wiersz, smutny i ma swój charakter, ładne słowa

Moim zdaniem nie zapomniałaś... Bo tu jest jak z jazdą
na rowerze: nie da się zapomnieć. No a właściwie takie
rzeczy ma się w sercu chciałam Ci jeszcze tylko odpowiedzieć na Twoje
pytanie: Ja wierzę, bo wiara mnie unosi ;] Pozdro

wiersze piszesz lepsze, niż ktoś kto pisze je od
zawsze...i ma doświadczenie