Czy myśmy kochali prawdziwie

W wirze życie tyle piękna gubimy bezpowrotnie -bezmyślnie

Śmierć niczego nam nie wskaże
oczekujmy tego od życia
a najlepiej czytajmy to, co na życia zegarze

Rankiem, gdy w pełni sił i z głową w chmurach
miłości spontanicznej aż za wiele
szafujemy nią, jak kadzidłem w niedzielę

W południe, ciała cieplutkie
ciągle pragnące, już się ukazują słowa wiążące-
zaczyna się miłość od uczuć i słów

Gdy mija południe i
czas na południową drzemkę
miłość wyraża się przywiązaniem, szacunkiem

Gdy godziny dotykają nocy
miłość, szacunek, opieka w piękno się jednoczy
Zgasły na niebie światełka fajerwerków w rozbryzgu barw
życie ukazuje nam treść uczucia, co ono jest wart.

Wieczorne wskazania i tykania zegara-
zaczyna się czas refleksji
życia podsumowania.

Mamy chwile dla siebie
czy myśmy kochali prawdziwie
czy nasza miłość była pisana patykiem na niebie

Do siebie mówię i pytam

Nie potrafię tak jak wielu
zdefiniować uczucia miłości
bo to uczucie smakuje jak chleb
jak woda rzeką płynąca pełna zawiłości

Nie przywołuję śmierci
jako tej co cokolwiek w doczesności wskaże
bo ona właśnie uczucie wymaże


Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-10-20 Dodano: 2018-10-20 11:02:09

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie