Czy to ta sama dłoń?

Pięść po stole błądzi w kułak zaciśnięta
młode oczy w kolorze bólu i tylko wielki żal
Jeszcze chwila temu głośny śmiech rozbrzmiewał
teraz wielka krzywda, niezrozumiała?

Dłonie wielkie bochny, opór napotkały
słychać jakiś cichy chrzęst,
kość, krucha zapałka ? ból i tylko ból.
Strach wstrzymał szloch, jest tylko wielki żal

Jest i zbawicielka, wraca z nocnej zmiany
dziecięce oczy widzą,wolność swą,
ale tu się mylą, pięść jest dalej w ruchu
doszedł tylko wstydliwy cichy szloch

Telefon, mundury, wszędzie obce twarze
co z dziećmi! Co z dziećmi słychać głos.
Jedno tam w kąciku z misiem przytulone,
drugie już na noszach odpływa w mgłę

Tupot interwencyjnej domowej ''przygody''
adres już na pamięć każdy zna.
Cóż ze pięść rozwarta, na oko przyjazna,
zaciśnita na gardle,pokazuje ''pana''

I to młode życie, jak czas przeminęło
może inny wymiar radość szczęście da?
Jak się okazało, ziemia to cierpienie...
dobry, zły razem nadal żyją ? tylko co z krzywdą?

autor

karl

Dodano: 2012-09-22 10:31:36

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie