Czym dla siebie będziemy...
Być może zostaniemy już tylko przyjaciółmi,
- czy jednak odbiciem ślicznej tęczy
zalśnimy?
Pełnią zbieżnych fantazji wtedy popłyniemy,
promienną ciszą nasze życie wypełnimy.
Owoców oczekiwań załakniemy skrycie,
płomiennie łącząc siebie w porywu szczycie.
Umysły z naturą zespolą się w jedno,
ciała zaś nasze na posłaniu cudnym legną.
Tam świat zamknięty miłością
nieposkromioną,
aż serca rosną - zapłoną ogromnym żarem,
w podróży rozkoszy z miłością połączoną.
autor
nico98
Dodano: 2007-06-08 00:00:03
Ten wiersz przeczytano 502 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
"Umysły z naturą zespolą się w jedno,
ciała zaś nasze na posłaniu cudnym legną."
i zapewne tak już w pamięci zostaną?
czas ukaże swe plany prędzej czy później...
Myślę, że piszesz tu o miłości ,która już jest tylko
boisz się ,żeby nie zgasła, nie wypłowiała.Miłość
trzeba pielęgnować całe życie ,dbać o nią ,jak o
najdelikatniejszy kwiat.
Masz piękną wizję Waszej miłości! Będzieie dla siebie
wszystkim co najlepsze. Masz ładny język i z fantazją
go używasz.
Owoców oczekiwan zalakniecie skrycie i to jest chyba
Twoje marzenie, bo nie sadze, zebys to Ty chcial
przyjazni... Wyjatkowy wiersz, wahający sie z
przeważająca sie szala na milosc, nie na przyjazn...
...jak dla mnie ,zbyteczne są wyszukane
słowa..planowanie,czegoś co ma być..płochliwe jest jak
zając,zanim stanie
się..ucieknie.Marzenia,fantazje,pragnienia,oczekiwania
...to czułam czytając ten wiersz...:>
szanowny autorze! trzeszczy mi trochę ta nierówność w
wersach, aż się zdziwiłam, że to Twój wiersz, patrz w
1 wersie 14 sylab, potem lecą 13-tki i w ostatnim 12 i
po kilka razy próbowałam to i tak mi się łamie, a
treść - miodzio.