czym jesteś ?

ponownie staję na krawędzi świata,
milimetry dzielą od unicestwienia,
wyrywasz mnie z prochu ziemi, marnego,
tchnieniem życia jesteś,
i w życie mnie obracasz

moje spierzchłe wargi pulsują znowu,
ciało wyciąga z popiołu siła twojej obecności,
podrywam się do lotu, jesteś moim wiatrem nadziei wiesz ?

cudem jesteś czy naturalną koleją rzeczy ?
świat wybuchł irracjonalnie pustym śmiechem,
złudzeniem czy iskrą która spali mój świat ?
może chłodem nocy ?
albo rwącą rzeką, która torując sobie drogę
sponiewierała biernych

echo nie wystarcza, zasypiam z emocji

autor

zmęczony_koleś

Napisany: 2014-02-09 Dodano: 2014-02-09 23:18:51

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie