Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

'Czym ta ziemia?'



Jest Las Jednaczewski, a wiedzie doń Grobla -
dziś nieco odmieniona działaniem człowieka.
Dla mnie wciąż taka sama jak kiedyś, na wiosnę,
kiedy wierzbowe witki mój tata przyginał,
by Wielkanoc ozdobić. Pies radośnie szczekał
na rozlanych połaciach. We wspomnieniach - rzeka.

Bulwary teraz mamy, przystań i alejki
z kostki. Zmienia się miasto - normalny stan rzeczy.
Na plaży, tuż pod mostem (dawniej był drewniany)
latem smażą się ciała, baraszkują dzieci.
A Narew, Narew pluszcze - znajomo, jak kiedyś,
gdy uczyłam się pływać (zaciągając kredyt

szczęśliwego dzieciństwa, który trzeba spłacić
w dorosłości - mieć w sercu sentyment do ziemi,
do miejsca i do ludzi). Wieża ciśnień patrzy
z wysoka, nadgryziona czasem. Z czasem zmieni
wygląd i przeznaczenie - zagospodarują;
są plany i pomysły... `Mogiłki` się snują

po zboczu, po łagodnym, nieopodal Narwi.
Sąsiadów pochowały, tych z getta. Kamienie
(świadkowie) przycupnięte na soczystej trawie.
Niesie się bicie w dzwony (z katedry, przed sumą).
Na Farnej na ławeczce uśmiecha się Hanka.
Na kolana jej bukiet sposobi handlarka,

która co dzień z kwiatami przychodzi w podcienia
kamienic. Astry Hance, na dzień dobry, kładzie.
A zegar na ratuszu godziny odmienia.
Już `fioletowe nosy` - lokalni kloszardzi
okupują ławeczki, snują się, nieświęci;
mówią: - Fontanny szkoda. - Została, na zdjęciach.

Wspominam - nadstawiałam policzek, a mgiełka
rosiła, kiedy gorąc dopiekał lipcowy.
Sam Zinn ją narysował (mówił: - Ależ piękna…!)
i fasady kamienic. Cóż? Rynek już nowy -
na kostce przysiadają gołębie, ktoś karmi.
Wrony zaś zawracają - koniec torów. Stacji

już dawno nie ma starej. Znikł budynek dworca.
Park uchował się dawny, daje azyl parom
pod drzewami, w alejkach… Góra Bony - Sforzy
opowiada legendę i oddaje parol
historii - tej miejscowej, lokalnej Ojczyzny,
kiedy słowo PATRIOTYZM liże świeże blizny.



autor

grusz-ela

Dodano: 2018-11-16 12:21:09
Ten wiersz przeczytano 1047 razy
Oddanych głosów: 17
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (26)

AMOR1988 AMOR1988

O ojczyźnie ciekawy.

grusz-ela grusz-ela

Dorotko, mówi się, że jak frytki :)
Dziękuje :)

DoroteK DoroteK

piękne, kunsztownie uplecione wspomnienia, przeplatane
biało-czerwoną wstążką :-)
"latem smażą się ciała" zabrzmiało jakoś groźnie, i
uwiera mnie w tym wierszu... :-)

grusz-ela grusz-ela

Małgosiu, Grażynko, pieknie Wam dziękuję.
Dobrego wieczoru i spokojnej nocy :)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Piękny wiersz Elu o bliskim Tobie miejscu, z nostalgią
za tym co było i porównaniem do dnia dzisiejszego, jak
dla mnie bardzo malowniczy, poetycki przekaz, miło
było zerknąć, pozdrawiam Elu serdecznie:)

fatamorgana7 fatamorgana7

Piękny, nostalgiczny opis Małej Ojczyzny. Do tego
forma i te przerzutnie... Super!
Pozdrawiam Elu :)

grusz-ela grusz-ela

chacharku, lokalny patriotyzm warunkuje ten szerszy.
Dzieki :)

chacharek chacharek

Historia w parze ze współczesnością dobrze
zaznaczony regionalny patriotyzm oddany z miłością

grusz-ela grusz-ela

Marcepanii, dziekuję za odbycie wycieczki po Łomży.
Miło, że zechciałaś odwiedzić. :)

grusz-ela grusz-ela

KrzemAmiu, u nas mówi się: "tory sie kończą, wrony
zawracają". Tu rzeczywiście mamy koniec linii
kolejowej. :)

marcepani marcepani

Musiałam wypocząć do tego wiersza, wczytać się,
zaciągnąć jak papierosem... i jak już to wszystko się
odbyło - mam nieoparte wrażenie, że tam byłam -
widziałam miejsce, poczułam - i pozostaję w
klimacie wiersza :) pozdrawiam przewodniczkę Elę.

krzemanka krzemanka

Bardzo podoba mi się ten ciepły przekaz. Choć o
"łomżingu" nie wspomniałaś, idąc po śladach,
domyśliłam się o jakim mieście mowa.
Może kiedyś mi się uda posiedzieć na ławeczce obok
słynnej Hanki:)
Nie rozumiałam tylko tego wersu z wronami, ale od
czego jest internet.
Pozdrawiam autorkę:)

grusz-ela grusz-ela

"Czym ta ziemia?
Mą Ojczyzną.
Czym zdobyta?
Krwią i blizną" - tytuł i rym w puencie - świadome,
celowe nawiązanie, Jastrzu.

grusz-ela grusz-ela

Aaaa i jeszcze tytuł - też passe - cytat.

grusz-ela grusz-ela

Aaa i celowo wybrałam formę tradycyjną do tematu - też
taką właśnie passe - zupełnie czytelną dla odbiorcy.
:)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »