Dąb Bartek
Dąb Bartek mężny to staruszek;
wspaniałym dziełem jest natury,
posiadającym swoją duszę,
lecz coraz słabszej jest postury.
Polskiego króla i Polaków
chronił pod swymi konarami;
i witał gości od Krzyżaków,
co w cieniach dębu spoczywali.
Zwierciadłem naszej jest historii;
choć blizn i ran ma bardzo wiele,
to dzisiaj może być spokojny,
gdyż wokół sami przyjaciele.
Dawno zapuścił swe korzenie
i już od wieków kraju strzeże,
tu na piastowskiej polskiej ziemi,
od Tatr i nizin po Wybrzeże.
autor
PanMiś
Dodano: 2019-03-27 08:56:06
Ten wiersz przeczytano 3898 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
no super, ładnie i jakoś tak patriotycznie :-)
Fajne te Twoje wiersze edukacyjno-patriotyczne, i dla
dzieci i dla dorosłych,
pozdrawiam
Podoba się:)
Pozdrawiam serdecznie Arku:)
Z przyjemnościa czytalam.
Pozdrawiam :)
Pięknego wiersza doczekał się nasz Bartek :)
Pozdrawiam :)
Świetny wiersz:)
Pięknej wiosny i dużo zdrowia życzę :)
Refleksyjny, dobry wiersz.
Niech wszyscy czytają
i się zachwycają,
a przy okazji wnioski wyciągają.
Dobrej niedzieli PanieMisiu:)))
Bardzo przyjemnie się czata takie wiersze.
Pozdrawiam.
Miło przeczytać bardzo polskie
:))) "Tatry Wysokie" to pojęcie geograficzne
Wszystkiego dobrego, Arku
Witaj MC. Uśmiejesz się, ale miałem już: wysokich, u
podnóża, a skończyłem na dolinach. Dziękuję
Przyjemnie było przeczytać. Witaj, Arku :)
Taka propozycja na ostatni wers:
"od Tatr Wysokich po Wybrzeże"
Pozdrawiam z Wybrzeża
:)
Dziękuję. Mariusz. :)
Krzychno. Tak, wiem lepiej by pasowało. Próbowałem
nawet. Pozdrawiam