Dać sobie szansę

Walczę z tym stale,
całymi dniami.
Ale marnymi,
jakże skutkami.

Kupiłem krawat,
taki na szyję.
Ładny, nie powiem,
lecz ciągle pije.

Na trzy sposoby,
drania wiązałem.
Pił przeraźliwie.
aż się uchlałem.

Czy też teściowa,
kobieta miła.
Na krótki dystans,
dłużej to piła.

Lubiła wtrącać,
się w życie moje.
Po dwóch tygodniach,
piłem za dwoje.

Na dworzec nawet,
już odwoziłem.
Wróciła ze mną,
ja dalej piłem.

Zmieniłem majtki,
od smrodu gniją.
A te świeżutkie,
w tyłek już piją.

Weszły w przedziałek,
o samym świcie.
Kontynuując,
przewlekłe picie.

Wkładam skarpetki,
bawełną tkane.
W pięty mnie piły,
raz były prane.

Może się trochę,
w praniu skurczyły.
Dlatego piją,
chociaż nie piły.

I co mam zrobić,
z tym wstrętnym życiem.
Kiedy nachodzi,
mnie ciągłe picie.

Walczyć mi ciężko,
lecz czy pijany.
Będę w mym życiu,
zauważany.

Takie zadaję,
dziwne pytania.
Względem trzeźwości,
i szans spijania.

autor

Grand

Napisany: 2011-08-19 Dodano: 2011-08-20 00:08:01

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie