Daj Boże
Może jutro wszystko odmieni
z łatwością miecza Aleksandra
przetnie życia gordyjski węzeł
i krwi nie spadnie żadna kropla
Może nam nie zabraknie wiary
co płaszczem nadziei nas chroni
deszcz zwątpienia serc nie przemoczy
nim upragniony świt nastanie
Może Bóg się już nie zapomni
pobłogosławi nasze kroki
drogą poprowadzi najkrótszą
gdzie Ty i ja będziemy już My
autor
zaklinacz
Dodano: 2009-10-29 10:37:07
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Nie zapomni serce a w wierszu prosi Boga o wsparcie
Tak odczytałam w podtekście Bardzo przejmujący
niepokój z tęsknoty + :)
Drogi są krótkie i łatwe, gdy razem w miłości do
siebie i do Boga :)
Niech tak się stanie...Amen..Wiara góry przenosi i
miłości pozwoli się odnaleźć..
Prawdziwa milosc pokonuje zawsze wszystkie
przeszkody,,,by razem
mogli jako MY przez zycie isc,,,wiara
poparta nadzieja czynia cuda,,,
refleksyjny,,wzruszajacy wiersz,,
pozdrawiam wiosennie z daleka.
Wiara w jedność miłości...
Jedno z wielu odcieni miłości. Ładny wiersz.
Rozpacz zwatpienie ale jest nadzieja. Piekny wiersz.