Daj drugi usmiech...tylko tego chce

Stałeś naprzeciw mnie…
Czekałeś, aż zielone światło rozbłyśnie na sygnalizatorze.
Ty - wpatrzony we mnie….
Ja - udawałam, że cię nie widzę…
Twierdziłam, że nie istniejesz…
Zjawa…Duch…Zabłąkana dusza…
Jednak ciągle tam byłeś…
Tkwiłeś w tym samym miejscu.

Twój wzrok wbity był w moja twarz.
Oczy wędrowały po mojej sylwetce.
…każdy kawałek mego ciała oglądałeś z osobna.
Dłonie… nogi… twarz…
I wciąż od nowa,
Jak bym była siódmym cudem świata…
W nieskończoność potrafiłbyś błądzić wzrokiem i po chwili znów odnajdywać drogę.
Odkrywałeś we mnie co rusz coś niezwykłego – wyjątkowego.


Zielone…

Ruszyłeś w moim kierunku.
Patrzyłeś mi prosto w oczy.
Rzuciłeś uśmiech – delikatny, dyskretny, niepowtarzalny.
Wiedziałam, że był tylko dla mnie.
Dałeś go pierwszy raz i chyba ostatni…
Wciąż idziesz.

Chwila…
Minuta…
Sekunda…

Minąłeś mnie.
Dopiero teraz zrozumiałam,
że już nigdy więcej cię nie zobaczę.

Zniknąłeś w mroku nocy.
Otulony mgiełka tajemniczości.
Tylko ja wciąż stoję jak głupia czekając na zielone…

Widziałam cię chwile, ale nigdy nie zapomnę. Żyje tym... Marze bym zobaczyła cie kiedys jeszcze raz. Wtedy nie bede juz udawała, że cię nie widze. Obiecuje!! Daj tylko jeszcze jeden usmiech...drugie spojrzenie, a nie rozczarowanie.

autor

KaRkA

Napisany: 2006-11-27 Dodano: 2006-11-27 20:27:51

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie