Daj mi trochę szczęścia
Myślisz, że to takie cudowne,
stać i gapić się na te szczęśliwe
twarze,
które są dla siebie pomocne?
Podejdziesz a one odwrócą od Ciebie
twarze.
Pragniesz odejść, odwócić się, wymazać to z
pamięci,
lecz wspomnienia mają to do siebie że
zawsze powracają,
pragniesz uciec przed nimi, masz coraz
mniej chęci
na dalsze życie w tym zakłamanym świecie
,więc wielu je sobie skracają.
Ktoś Ci mówi nie jest źle , mogło być
gorzej
a Ty masz chęć go uderzyć, wyrzucić
wszystko z siebie,
lecz własny honor Ci na to nie pozwala,
patrząc na ciebie coraz srożej.
Pozostajesz do końca sobie wierna, aż do
momentu w niebie.
Komentarze (3)
zbyt szybko się poddajemy...faktem jest, ze życie jest
trudne ale życ trzeba, nie wolno zasmucac
innych...jest przeciez rodzina, dla niej trzeba zyc...
refleksyjny wiersz...wyrzuciałabym parę
zaimków...pozdrawiam
Tak, przed wspomnieniami nie uciekniemy. Bardzo ładny
wiersz.
Pozdrawiam