Krzyk nienarodzonych

Prychając w egoistycznym grymasie
Na wieść o MNIE
Zaprzeczasz wszystkim poprzednikom
Co przed Tobą tworzyli drogę twego życia
I tym co przyjdą po Tobie
Łańcuszek po łańcuszku
Pokolenie za pokoleniem
Jak paciorki różańca co łączą nas z Bogiem

A ja mamo twoje nie narodzone kochanie
Oczekuję, że istnieję jako nierozerwalny węzeł miłości
Który połączył CIEBIE i JEGO
Że zawiązaliście mnie we dwoje ręką Boga
Ręką M I Ł O Ś C I
Świadomi a nie tylko podnieceni

A ja mamo tak bardzo pragnę twojej miłości
Bo ty koisz mnie jak nikt inny
Biciem twego serca

A ja mamo oczekuję twoich szczerych łez
Gdy położą mnie na twojej piersi
W tym dniu prezentów

Bo ja mamo boję się ciebie gdy ty
Nazywasz mnie jak rzecz
I zaprzeczasz mojemu człowieczeństwu

Bo ja mamo boje się ciebie kiedy ty
Odurzona egoistycznym bełkotem
Medialnych „Autorytetów” chcesz zburzyć mnie jak tamę
By rzeka twego życia mogła dalej płynąć bez przeszkód

Zrozum mnie mamo
Nic tu nie jest Tylko Twoje!
Możliwe jednak, że podparta bezdusznym paragrafem
Powiesz – N I E – mojemu istnieniu

Ale ja jednak ufam ci i kocham ciebie
W tym przeświadczeniu czekam dnia aby
Świadomie spojrzeć w Twoje oczy
Tak aby już na zawsze zakochać się w TOBIE
Daj mi tylko szansę mamusiu

autor

sam

Napisany: 2007-04-13 Dodano: 2007-04-13 10:59:35

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie