Dalekie są krainy gdzie szukamy...

Życie w prawdzie

Żyć w prawdzie, po drodze zostawiamy kłamstwa
fałsz i pogardę
Machamy na nie ręką jako zbyteczne
a to za nami ciągle się i wlecze wiecznie
I lustra kłamią bo widzimy tylko swoje oczy
a gdzie nasze sumienie, ono za nami ciągle kroczy

W przestrzeni tak odległej jak kosmos
prędzej można zgubić prawdę
bo ona zawsze jest mała
ale nigdy to co niedobre, nie chce się oddalać
Dalekie są krainy gdzie szukamy dobra i prawdy
po drodze tyle kamieni, ostrych, wiele, osób zajadłych

Jak posiądź prawdę i dobro na zawsze
tak by przy nas stało nierozłącznie
skoro wokoło zbiera się tłum by walczyć z nami tłumnie
Wiemy ze daleka jest kraina dobra
szukamy ją najczęściej na skróty
nie warta tego, zedrzemy tylko buty

Żyć nam przyjdzie w dni pogodne i słotne
szukamy dobra i prawdy, po drodze jesteśmy psotni
dokuczamy tak jak nam inni dokuczają
a wszyscy chcemy żyć tak naprawdę jak w raju
Gdzieś na rogatkach miasta stoi samotna prawda
nikt jej nie pragnie, jej droga, to cierni łaska.

Gdzieś w galaktyce fruwają wyrzucone samotne kamienie
tak my odrzucamy prawdę
żyjąc, sumieniem
które często jest naszym zaćmieniem
Pochylamy się na mogiłami naszych antenatów
Jak oni żyli, czy byli przykładni, jak nas wychowali
Pali się płomyk, rozświetla wnętrze dopóty nie zgaśnie
Refleksja, czy żyjemy w prawdzie jaka odpowiedź, no właśnie.

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-04-12 Dodano: 2018-04-12 02:59:24

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie