***daleko od pola walki***

zrozumiecie? mam nadzieję...

rodzi się
szczęściem tryskając
w każdą twarz zbolałą
od wiecznego grymasu niezadowolenia

rośnie w siłę
w wieczność się przeradza
czy wytrzyma?
czy nie polegnie
wśród szyderczych uśmiechów
postaci kreowanych na ludzi?

jeśli wytrzyma to
nawet w ciemnych nutach
przeznaczenia nie zaśnie
nie obróci się w mgłę czczych
obiecanek

lecz jeżeli tam zgaśnie
w wielkich konwulsjach
biada tym którzy
dzielą ból między sobą

jeden cios... jedna chwila... płytka miłość... utopiłeś się we własnym strachu.

autor

Fifeczka

Dodano: 2006-07-25 10:57:56

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie