Dali, Dalij, Dalej

Nieśpieszne, ukradkowe przechadzki zegarów
(kiedy czas utracony w lot wskazówki zmiękcza)
kierują haust powietrza w drzew omszałych szpaler
w tunel pełen półtonów, gdzie iskra zbyteczna
może łatwo wystrzelić w las płonących żyraf
- w skrawki zetlałych myśli pędzle zwinie chwila

Po stopniach z nazbyt chętnych do zabawy szuflad
(a w każdej jakiś papier lub ważny rekwizyt)
wespniemy się powyżej, ponad i podówczas
gdzie koń kusi świętego bryzgiem złotej grzywy
chmura się nań nie gniewa, włosie gładzi chmura
- dół się ku górze wspina, ciągnie na dół góra

Potem przy oknie staniesz w krótkim zamyśleniu,
patrząc, jak do sztalugi brzeg przybija woda,
to co przyjmuje morze – oddaje strumieniem
pamięci uporczywość przez czas pognieciona
inna czułość, inny świat
dany światu w darze
inne twarze i słowa
przez sen powtarzane

autor

komnen

Dodano: 2007-12-13 15:07:42

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie