Dam się uwieść
O ile mnie starcza pamięć nie myli - jeszcze tego nie było... https://www.youtube.com/watch?v=28PPqlc39Qw
kołysz mnie wietrze
pieść moje włosy
nie chcę nic wiecej
świadkiem niebiosy
te tylko mogą
chociaż zdumione
prawdziwych uczuć
odkryć zasłonę
skrócić bez zwłoki
pokrętne drogi
miłości pierwszej
poznać uroki
otworzyć bramy
wznieść nad obłoki
radość kochanych
wszystko od zaraz
lęk strącić w nicość
zmiażdżyć obawy
smutki wymazać
z kochanej twarzy
Troche beztroski w tych znamiennych czasach nikomu nie zaszkodzi.
autor
molica
Dodano: 2021-02-20 16:00:32
Ten wiersz przeczytano 3142 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (43)
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie zmysłowo napisany wiersz...pozdrawiam.
Pięknie i rytmicznie. Pozdrawiam Bożenko :)
Ładne rozwietrzenie.
Pozdrawiam
Mam wrażenie, że już było, ale mogę się mylić z
nadmiaru wierszy, które przeczytałam :)) A wiersz
bardzo fajny :) pozdrawiam cieplutko :) życzę miłego
dnia :)
Moliczko :)
Bardzo ładnie, rytmicznie. Brawo, Molicz
Molica/Bożenko- bo widzisz- "wiatr, to jest taki
gitarzysta, co gra na akacjowych listkach". Niech i
Tobie ten wiatr w sercu melodię ukojenia gra.
Piękny wiersz, z przyjemnością czytałam.
Pozdrawiam serdecznie (+).
Gina.
Piękna Kobieta i Człowiek.
Wspiera onkologię dziecięcą.
A wiersz też mi się podoba.
Widzę jakąś drogę na skróty, otwarcie bram, strącenie
lęku, ani chybił wiosna u bram:). Pozdrawiam
Ładne, kojące i pełne optymizmu to kołysanie, bardzo
mi się podoba, Bożenko, pozdrawiam Cię serdecznie :)
Tak dokładnie " wymazać smutki z kochanej twarzy",
bardzo dobra optymistyczna refleksja, pozdrawiam
ciepło.
Pięknie dajesz się zmysłom uwieść ...