Dama z łasiczką
Miała wszystko:
piękna, bogata, młoda.
Nie mogła mieć zwyczajnie kota,
jak większość kobiet.
Trzymała sobie
na rękach łasiczkę.
Rywalki wszystkie
zgrzytały zębami.
„Taka omami
każdego faceta,
będą ją umieszczać
na portretach,
sławić w wierszach,
rzeźbić w marmurze”.
Nie mogły dłużej
wytrzymać tamtej powodzenia.
Zaczęły plotki rozsiewać,
że zęba drugiego nie ma,
nie umie zliczyć do czterech,
ma matkę cholerę,
kołtun jej się robi na karku nocą.
Każde słowo
zostawiało trochę nieczystości.
Dlatego dla potomności
ostał się tylko obraz Damy z łasiczką.
To wszystko.
Zazdrość to dramat. Kim jest twoja, z łasiczką, Dama?
Komentarze (73)
Super wiersz a zazdrość to jak obsesja...
Miłego popołudnia:)
Witaj,
moim zdaniem to jest tak;
odbiór ludzi, rzeczy i zdarzeń jest uzależniony od
wielu aspektów...
W tym konkretnym /obraz/ wg mnie jest do podziwiania z
wielu punktów widzenia, a głównie zależy od estetyki
odbioru.
Dziekuję, że wpadłaś z komentarzem.
Serdecznie pozdrawiam.
Świetny :)
Piękny przekaz wierszem!
Zazdrość dotyka i zazdrośnika!
Pozdrawiam!
Jakże z życia wzięty, prawdziwy wiersz. Bardzo dobrze
przedstawiona sytuacja wierszem.
Pozdrawiam Dorotko.
Ludzie potrafią z zazdrości zohydzić wszystko...
pozdrawiam
fajny wiersz Dorotko a reszta za Olą Pozdrawiam :))
taka jest zazdrość niszczy drugiego człowieka ... a ja
wolę zapytać adresata ...niż słuchać jak ktoś inny go
ocenia ...
Ładnie Dorotko,
Ja myślę, że zazdrość to choroba
Pozdrawiam
Zazdrość to choroba nieuleczalna.Zastanawiam się,
dlaczego tak dużo ludzi na nią choruje?
Piękny wiersz.
Oh, zazdrość! Niszczące uczucie.
Doskonale je ukazałaś w tej"bajce"?
Pozdrawiam:)
Bardzo ładny wiersz.
Świetny wymowny wiersz !
Zawiść ludzka nie zna granic :(
Świetnie to ukazujesz w swoim wierszu
Ukazujesz również druga smutną stronę rzekomego
posiadania " wszystkiego"
Jak widać mimo bogactwa brakuje szczęścia i ludzkiej
życzliwości
Pozdrawiam serdecznie Dorotko
Te plotkary zapomniały dodać, że Cecylia Gallerani pod
łasiczką (a właściwie oficjalnie już gronostajem)
ukryła brzuszek, który zmajstrował jej Ludovica
Sforzy.
Leonadro przedstawiając światu ową Damę, zastosował
symbolikę w postaci tegoż właśnie zwierzaczka -
gronostaj jest symbolem czystości a w przypadku tej
pani nawiązuje do jej godła i godła pana jej serca (no
i brzuszka)..
jakże fajnie, że ów portret ostał się nam....
Pozdrawiam serdecznie:)
ze strof wynika,że nie jest łatwo żyć tym co mają
prawie wszystko,zawiść ludzka bywa okrutna
miłego dzionka:)