Dance macabre

Dla narodu polskiego!

Nieme spojrzenia...
Głuchy szloch
Pusty wzrok
Rozpaczy...
Ślepa śmierć
Do tańca zaprosiła
Znów zebrała żniwo

Nie jest ważne w co odziani
Nie istotne ich pozycje
Bez znaczenia wyższe cele

Rodzisz się całkiem nagi
Zdobywasz świat
Odkrywasz siebie
Czujesz błyski radości
I Gromy strachu
Jak kolekcjoner wspomnień...
Odchodzisz z niczym

Życie ...
Jak migawka,
automatyzm
znikąd, donikąd
Jak trzepot ptaka
Ulotne
Koniecznością szybkie
Byleby nie zlecieć...
poniżej progu świadomości
Jak mrugniecie powiek
Chwilą, samospełnienia
po której nastaje ciemność

Pożółkłe zdjęcie w sercach bliskich
Uschnięty wiosną liść nadziei
Dwa tysiące dziesiątego

TU 154
Ostatni lot narodu wybranego
Do...
Cierpień, Klęsk, Katastrof
Bóg wie...
że pokonamy ciemność!

autor

ekumene

Napisany: 2010-04-10 Dodano: 2010-04-10 22:37:32

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie