Danse Macabre

Wszyscy równi w kółeczku,
Za ręce się trzymamy i w głos śpiewamy.
Pani po środku z oczami zawiązanymi wyliczankę recytuje.
Palcem wskazuje, kosą łeb ucina.
Jednego nie ma.
Miał 60 lat
To nie ważne.
Gramy dalej.
Kto kolejny?
Równym krokiem w prawą stronę.
Lekarze, prawnicy, bezdomni.
Dzieci, kobiety, mężczyźni.
Na kogo wypadnie na tego bęc.
Kosa wskazuje kobietę.
Lat 30.
I już jej nie ma.
Łapiemy się za ręce łatając pustkę, która się zrobiła w kółku.
I znowu bajka się powtarza.
Taniec śmierci, wciąż trwa.
Nie powstrzymamy kostuchy, żądnej ofiar.
Kolejni odchodzą, rodzą się nowi.
Dla niej nie ważny wiek czy stanowisko.
Ciesz się, że nie ciebie kosa wskazała.
Tańczmy, więc dalej w kółeczko.
Szczęśliwi z uśmiechem.
Martwić się zaczniesz, gdy na ciebie bęc wypadnie.

Jakub Lewandowski Płock 2.12.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-12-02 Dodano: 2006-12-03 00:03:34

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie