DANUSIA

Na próżno Hafiz kamień dobrobytu
W granicach Persji chciał znaleźć;
Ja, drugi 'hafiz,' za piękno wszechbytu,
Bogactwa ziemskie oddalę.

Od dawna kusiłem się przejrzeć tą ziemię
By znaleźć cudo piękności;
Trwalsze od Wenus, która w kwiatach drzemie, Afrodis-greckiej boskości

Aż dziś, gdy Asnyk, Mickiewicz, Petrarka,
Zmuszeni wierszy pisania zaniechać;
Śniłem o szczęściu, i poezji charka sprawiła,
Że mogłem nad morze przyjechać

Tu Europejskie mewy, dziatwa hoża,
Wiodły mnie głosem przed twarz Posejdona;
I gdy spojrzałem w dół, w morskie bezdroża,
Spadła z mych oczu niewiedzy zasłona.

I choć zaryczał Posejdon straszliwie;
Chociaż płakały, dziatwa morza, mewy,
Choć serce w piersi tłukło się trwożliwie, Patrzałem w toń błękitnych oczu 'ewy'

Dziewczyna piękna, urocza jak bóstwo,
Oczy błękitne jak wszechświat tajemny
Ząbki perełki, białych pereł mnóstwo,
Gładkie lica, ust czerwień i uśmiech przyjemny

Choćbym sławiąc ją życie me strawił
I talent wszechświata w pędzlu, piórem objawił;
Nie zdołam opisać cnót pięknej mej branki,
Tej królewny przepięknej, głębin morskich
bog-Danki

autor

Lev

Dodano: 2009-11-02 03:00:11

Ten wiersz przeczytano 3962 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie