Dar
Śniegu,
niebios posłańcu!
Czarne bielisz szczyty,
a dziecięce serduszka
napawasz zachwytem.
Jesteś darem od Boga,
ubogacasz zimę.
Brylantami
skrząc w słońcu,
zasłaniasz ohydę.
autor
fatamorgana7
Dodano: 2019-01-06 09:21:19
Ten wiersz przeczytano 3165 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Smutne może być to, że kiedy stopnieje śnieg dzienne
światło znów odsłoni ohydę :(
Ciekawy wiersz,
życząc zdrówka ciepło pozdrawiam :)
Dziękuję bardzo za komentarze i pamięć. Chwilowo nie
czytam i nie komentuję, bo wczoraj wróciłam ze
szpitala. Postaram się wkrótce nadrobić :*)
I świat robi się magiczny:))
Pozdrawiam:)**
Trafnie o tych ohydach, tam gdzie brudem się szczyci
miasto, śnieg jest czasowym zbawcą.
Bardzo obrazowy wiersz... ładny. Pozdrawiam :):)
A u nas w górach nadmiar...ładny wiersz! Miłego
wieczoru :)
Darami z niebios się cieszmy,
ziemi wciąż nie zohydzajmy,
głupotę w mądrość ubierzmy,
i z niej więcej korzystajmy.
Fajny wiersz. Cieszę się z Twojego,
dobrego stanu zdrowia. Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)
świat w bieli wygląda cudownie - a u mnie szaro ani
płatka śniegu;-(
pozdrawiam serdecznie:-)
Dziękuję serdecznie za miłe komentarze :*)
Wróciłam dziś ze szpitala, gdzie przeszłam serię badań
i na szczęście wszystko jest OK.
Pozdrawiam wszystkich odwiedzających i komentujących
oraz tych, którzy czytają i nie zostawiają śladu :)
Przepiękny taki dar:)
Cały krajobraz jakby całunem białym okryty,masz rację
Małgosiu,bo wszak biel to
czystość,dziękuję-wzajemnie,serdeczności :)
Ślicznie...
Nie rozpisuję się, mam problem z
klawiaturą...
Pozdrawiam serdecznie:)
u mnie mało tego śniegu pada a więc nie ma radości
typu jak ja się tym bawiłem
Cieszmy się tymi darami - fajna miniaturka Pozdrawiam
serdecznie Małgosiu
Oj bede trzymal mocno :!