Dar jabłoni..

Na pustyni zoranej marszem jesieni

Gdzie niedawno ciągneła się

olbrzymia żyła kłosów

Spoczywa w słabnącym słońcu

rozbita armada kamieni...

A nad nią sterczy chochołów kilka

włosów....

W tej ziemi wypalonej przez

słoneczny żar

Rośnie zgięta pod ciężarem swego płodu

Jabłoń wręczająca małym gościom

rajski dar

Za piosenkę o długiej historii jej rodu



Ona po zimnej kąpieli ...gdy słońce

zaświeci

I minie czas płaczu...wysyła trefnisia

Do zasłuchanych pod swą kołderką

dzieci...Basi..Oli..i grubego Krzysia


Patrz matko...już biegną...już je

słychać za Górką...

Już zataczają wokół ciebie wesoły

krąg...

Jak nad barwną choinką w wieczór

grudniowy

W ten dzień rozstania unosi się

piosenek ciąg....

autor

Bystrooka

Dodano: 2006-09-06 08:33:21

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie