DAR NIEBA
Powracam myślą do chwili
jak na siebie wpadliśmy plecami,
dwaj obcy z ulicy ludzie
chyba przez niebo wskazani
przetarłem twe ręce chusteczką
i nogę co lekko krwawiła,
patrzałaś w me oczy tak dziwnie
spokojna i wyjątkowo miła
poczułem na sercu ciepło
myślami z zachwytu szalałem,
czy jesteś naprawdę piękna,
czy ja cię tak tylko widziałem
dzisiaj to niebu dziękuję
było mym światłem w ciemności
w szarości dnia codziennego,
dało zaczątek miłości
mówiłem jej kocham, nad rzeką,
na leśnej polanie,na plaży,
gdy niebo płakało deszczem
leżąc tak blisko jej twarzy.
autor
wojtek W
Dodano: 2010-10-21 00:58:12
Ten wiersz przeczytano 599 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
nic dodac nic ująć Tobie się zdarzyło inni mogą tylko
pomarzyc:)
Pozdrawiam
Historia romantycznego uczucia, przypadki bywają też
cudowne. Rymy kalki, ale całość udana. Miło się czyta.
Trudno w kilku słowach scharakteryzować znaczenie
słowa miłość. Miłość jest uczuciem, którym darzymy
inną osobę,
. Wiersz prosty, konkretny, ma coś w sobie.
piękny wiersz...miłość-najwspanialsza muza która
dodaje nam skrzydeł...pielęgnuj w sobie swój dar
...świetny wiersz pozdrawiam ;)
taki dar trafia się raz na milion i trzeba go
pielęgnować ... plus za treść ... pozdrawaim
pięknie opowiedziane...
piękna historia o początkach miłości :-)
Zazdroszcze Ci przyjacielu