Dar niewidzenia

Darem innego widzenia
Obdarzył mnie Bóg
Czyniąc mnie tym samym
Kimś lepszym i wyjątkowym

Od rzeczywistości
Odbiegają obrazy
Barwy, kształty, cienie
Przemieniają się w oczach

Ludzkie oblicza, sylwetki
Piękne stają się brzydkimi
W brzydkim piękno odkrywam
Dziwiąc się, że niby jest odwrotnie

Zamknięta dla świata
A zarazem otwarta do ludzi
Jestem po prostu wyjątkowa
Za to mnie cenić, za to kochać

Skreślona przez innych
Przekreślam ich sama
Bo wiem, że nie mają tego
Co sprawia, że jestem dobra

Przedstawiam tu rzadko spotykane nastawienie osoby słabowidzącej do świata i do samej siebie na podstawie własnego doświadczenia.

autor

Kaczorusia

Napisany: 2010-02-02 Dodano: 2010-02-08 21:59:49

Ten wiersz przeczytano 1120 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie