"Dar życia"

Pochowałam cię, pogrzebałam
A wraz z tobą wszystkie lęki
O ironio, we łzach niby żalu
Łzy ulgi słone, spływają udręki

To czego nie szanowałeś, skończone
Zgasła świeczka doczesnego bycia
Męczyłeś się na ziemskim padole
Nie doceniałeś daru życia

Spoczywaj bracie w pokoju
Ciesz się wolnością kosmosu
Niech gwiazdy ci świecą na drogę
Wskazują lepsze ścieżki życia

Ja zostaję tutaj na ziemi, doceniam
Całą piersią chłonę i oddycham
Wolna od lęków i obaw żyję dalej
Dziękując każdego dnia Bogu za dar życia

autor

Ignisssss

Napisany: 2019-02-07 Dodano: 2019-02-07 19:24:48

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie