Dawniej i dziś
Dawniej matki wyszywały
Bóg i Honor i Ojczyzna.
W dobrej wierze to robiły,
Rację każdy chyba przyzna.
Dawniej matki nas uczyły,
Że człowieka trzeba cenić.
Słowem, czynem świat zdobywać,
By na lepsze go przemienić.
Dawniej matki nam mówiły,
Że rodzina to rzecz święta.
O tej prawdzie jak świat starej,
Dziś niewielu już pamięta.
Aby prawdy te przywrócić
Trzeba zacząć wierzyć w cuda.
Dziś mamona rządzi światem,
Chamstwo, kłamstwo i obłuda.
Ja jak głupia dalej wierzę,
Że się jednak to odmieni.
Człowiek myśli, człowiek czuje,
A więc prawdy te doceni.
W coś trzeba wierzyć, więc dlaczego nie w człowieka:)
Komentarze (21)
Piękna jest ta twoja wiara w człowieka. To niby takie
proste a jakże trudne.
człowiek w pogoni za światem stracił wiele wartości,
wciąż wierzę, że nie wszystkie i wciąż wierzę w
człowieka...
Czas pędzi...życie się zmienia...i gdzieś po drodze
zagubiły się nam podstawowe wartości życiowe...Czy to
się kiedyś zmieni ? Wiersz bardzo refleksyjny...
Bardzo ciekawy wiersz, bo "dawniej matki nas uczyły"
czemu teraz MY nie uczmy, chyba czas najwyższy!
dawniej i dziś to jakby dwa swiaty, świetnie uchwycony
obraz
Wiersz bardzo wzruszający...żeby każdy tak myślał jak
Ty...