...(Dawniej potrafiłeś czytać...)

Dawniej potrafiłeś czytać w moich myślach
Znałeś każde moje niewypowiedziane słowo
Bez słów patrzyłeś w moje oczy godzinami
Dotykałeś mnie wzrokiem, zawstydzałeś mnie
Swym spojrzeniem sprawiałeś, że byłam naga
Bez mojej maski codzienności i drobnych kłamstw

Nadal wiesz co oznacza światełko w moich oczach
I wciąż potrafisz bezbłędnie odczytywać uśmiech
Ale ton mojego głosu gdzieś zagubił się w otchłani
Już nie słyszysz tak dobrze tego co mówi dusza
I nauczyłam się ukrywać uczucia pod dawną maską

Wiem kochany że moją winą jest to zagubienie
Zagubiłam się kochając cię jak szalona
I pragnę abyś wiedział jak bardzo boli
Każda maleńka łza której nie zauważasz
I uśmiech przez łzy, gdy maska zadziała

Boje się odkryć łzy, jak mała dziewczynka
Gubię się we mgle niepozytywnych uczuć
Żal, smutek i strach przed samotnością
Sprawiają, że nie potrafię się cieszyć
Boję się że kiedyś będę przepraszać

Za każdy ukradkiem skradziony pocałunek
Za głębokie spojrzenie w błękit twych oczu
I skórę muśniętą delikatnie dłonią nad ranem
Za słowo kocham które płynęło z twoich ust
Mogę przeprosić, ale nigdy nie będę żałować

autor

Nusia1990

Dodano: 2009-08-31 01:25:28

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie