Dawno temu...

Tamtego popołudnia, gdy się spotkali – padało.
Noc nadeszła przejrzysta i chłodna.
Niebo usiane milionami gwiazd,
księżyc tajemniczy i ogromny.

Biła się z własnymi myślami przekonana,
że musi coś postanowić.
Określić, jaką ścieżkę życiową powinna wybrać.
On i ona – dwa światy, cóż powiedzą ludzie…

Zaczęła pisać:
Wstydzę się.
Jestem już niemłoda, niestety powagę tracę.
Czyham bezwstydnie na twój uśmiech
myśląc, kiedy cię zobaczę.

Rozmyślam.
Spotykamy się skrycie,
przywołuję w myślach twój uśmiech.
Kocham cię nad życie.

Patrzę.
Na słońce i gwiazdy,
rzeźby płynących obłoków.
Tęsknię czekając,
na odgłos twych kroków.

Po napisaniu tych strof zastygła w bezruchu.
Nie mogąc dać sobie rady z falą emocji,
zalewającej ją od środka,
zapatrzyła się w noc, zatracając się w jej pięknie.

To było tak dawno, ale w sercu...
Tessa50

Miłość
zmienia oblicze świata,
a świat zorganizowany przez miłość
zmienia nas samych.
Anna Kamieńska

autor

Tessa50

Napisany: 2000-02-02 Dodano: 2020-02-02 14:04:31

Ten wiersz przeczytano 1150 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie