DEFLORACJA DUSZ...

upływ czasu sprawia mi radość...dlaczego? ponieważ rozumiem więcej niż kiedykolwiek wcześniej:-)

Natura pamiętnikarska nie pozwalała zapomnieć o pisaniu...
Wracanie do słów to jak picie herbaby co dnia,
Świat, w którym żyję ma tyle barw i są szarości,
Już nie stawiam na wszystko, albo nic...
dlaczego?
Bo wyłapuję też coś pomiędzy całością, a cząsteczką...
A ktoś może marudzić - to jego sprawa,
ja nie zamierzam, bo szkoda czasu...
a przecież mój dom się buduje,
ten z bezpieczeństwa i pewności wznoszony
na pięknym wzgórzu, gdzie widać zachody słońca...
i rzeki brzeg widać na dole,
a wieczory choć są tam ciemne, to jednak nie samotne...
pola kukurydzy, którą będę prażyła wieczorem przy ognisku,
przytulę się do Ciebie moje szczęście i zatrzymam juz na zawsze...

autor

Marsell

Napisany: 2010-12-10 Dodano: 2010-12-10 18:30:31

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie