dekadencja

imię mam złożone z szeptu i rozpaczy
dziurawą duszę i serce z kamieni
codziennie doświadczam, że nic nie znaczę
banalna jak zwykły arenit

gonię na oślep, mijam drogowskazy
strzępek twojej mapy, busola fałszywa
dokąd zaprowadzą? czy starczy odwagi?
z niepewną przyszłością się ścigam

słuchem łowię echo, wzrokiem szukam watr
nie mam niczego, co można by dotknąć
w kieszeni mam smutek, w ręku trzymam wiatr
a pod powiekami samotność

autor

ważka

Dodano: 2012-11-18 18:34:16

Ten wiersz przeczytano 1055 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie