Dekadent

Pod wrześniowym księżycem
Słucham opowieści z krypty
Jestem zatopiona
W teatrze wyobraźni
Wskazówki nieubłaganie odmierzają czas
Do umowego końca stulecia i tysiąclecia
Pozostawały niespełna trzy tygodie
Słyszę dekadenta końca XX wieku
Wydawać by się mogło czasu euforii
Technologicznego postępu i upadku Żelaznej Kurtyny
Jednak jak pułkownik Kurtz
Zbliżył się do jądra ciemności
Wszystko przestało go cieszyć
Wszystko przesłonił smutek
Wszystkie najpiękniejsze chwile
Przepadły w czasie
Jak łzy po deszczu

autor

Katarzyna Chludzińska

Napisany: 2016-09-27 Dodano: 2016-11-06 17:08:41

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie