Delegacja / historia prawdziwa

Po drinku, rozmowa kleić się zaczyna,
dostrzegam, że z niej świetna dziewczyna,
głos z chrypką na początku drażniący,
teraz ciepły, w tajemniczość wchodzący.

Oczy duże, czernią głębokie,
blade lico okryte fali lokiem.
Ups…, ręka drgnęła i alkohol zimnymi kroplami,
spada mi na spodnie i mocno je plami.

Przeprasza i czyścić mnie zaczyna,
a ja czuję, że to ta dziewczyna,
na którą tak długo czekałem,
dzień w końcu nadszedł, że ją tu spotkałem.

Mrugam do łysego, co za barem stoi,
czy w tym przybytku nie ma pokoi.
Zuch! W lot chwycił, niby wzrok barana,
ale klucz podaje, tędy proszę pana!

Czuje się wspaniale, jak kiedyś bywało,
wypity alkohol rozgrzewa me ciało
i jedna myśl głowy się trzyma,
by się nie rozbierać, może nie wytrzymać.

Mam brzydkie znamię i trochę się wstydzę,
choć zapominam, gdy tego nie widzę,
teraz sytuację bardzo mi to psuje,
chcę być z kobietą, a się krępuję.

Lampa, mdłym światłem w pokoju pełgała,
ledwie uwierzyłem co mi pokazała.
Ona, już sama rozbierać się zaczyna,
odrzuca sweter i bluzkę rozpina.

Nagle ręką perukę strąciła,
rudy kołtun na głowie tym ruchem odkryła,
następnie dłonią szczękę z ust wyjmuje,
na mnie nie patrząc, z nogą się mocuje.

Stos protez rośnie, strach mój potężnieje,
ona bez trzymanki, mocno się już chwieje.
Jeszcze przy piersiach coś tam poprawiała,
usiadła na łóżku, ciało wyginała.

By uciec, gwałtownie się odwróciłem,
padłem na podłogę i łeb sobie rozbiłem.
Po ciemku, będąc w rozkroku,
stanąłem na jej szklanym oku.

Gdy się ocknąłem, na mnie leżała,
bierz mnie…, w ucho wycharczała!

autor

Kukabarra

Napisany: 2007-01-22 Dodano: 2007-01-22 10:18:17

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie