denat(urato) lub kremacja...

louder end louder... jakiś gorzki posmak na języku.
to pewnie ich rozstania, wróbelki na dachu kamienic.
za wyciszoną szybą jeszcze się tli. na postronku
życie. złożone z dźwięków martwych zegarów,
poruszających się firanek, w końcu z krzyków.
od tyłu ulicy. bierze in memorial, tych co zostali.

Allan, podniósł dłoń. bez cieni nie ma światła.
mówił. milczenie z ruchu warg, kliniczne szepty.
ma coś z szaleńca człowiek, co szedł obok siebie.
jak infekcja w okolicach śmierci i placu de silva.
wydając głos na świat, prawie nieludzki, ostatni,
wzięty z trzyminutowego braku dostępu do tlenu.

ona pobladła nieco. po tysiąckroć przeżywając
tą chwilę, gdy nakładała tusz i od niego sukienkę.
ten właśnie moment. spotkanie spojrzenia w lustrze.
wydala się inna, nieobecna, niepodobna do siebie.
jestem tylko pukaniem do drzwi, za którymi stoi czas
i zatrzymana w połowie prozaiczna czynność.

nie, oni nie są rozbici. kruszą w dłoniach jedynie. świat
rozpada się na dwadzieścia milionów ich westchnień.
a ja. niemo, podskórnie słyszę, coś na kształt modły.
strach gra pierwsze i zarazem ostatnie skrzypce.

darling, don't touch me now. I see dead people.

zebranym, nisko - Zytko, dziekuje.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-05-17 11:56:02

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie