destrucja doskonała
umiesz zniszczyć nienawiść?
ja umiem ją ukryć.
umiem trzymać ją w sobie.
umiem udawać.
kiedy myślisz, że jestem cudowna i
idealna,
muszę cię zawieść.
to tylko gra.
niesamowite, nieprawdaż?
trzeba umieć okłamywać na każdym kroku.
przybierać maski.
to taka doskonała destrukcja.
i twoja, i moja.
odrzuciłeś mnie,
a ja i tak jestem cały czas z tobą.
sama brnę w ciebie dalej.
ogłupiam się. oszukuję.
nawinie wierzę, że sam oszukujesz.
i, że to ty grasz a ja tylko pozwalam
ci cieszyć się z chwilowego zwycięstwa.
okłamałam cię, tak samo jak zawsze.
nie uwierzysz, że dałeś się nabrać.
myślisz, że gram. że udaję. że tak po
prostu muszę.
to był jedyny sposób, abym mogła z tobą
porozmawiać.
spójrz, jaka to destrukcja doskonała.
i twoja i moja.
Komentarze (1)
Aż miło przeczytać czasami dobry wiersz ;) Trochę
filozofii, ale to nadaje urok :)