Deszcz...

Stoimy na kropli deszczu
Duszami splatamy się w tańcu...
Modlimy się o wspólną przyszłość,
Gubiąc paciorki różańców...

Zmoknięte drzew korony
I miasta płyną szare
A w smugach łez my stoimy
Patrząc w cały ten zamęt...

Błękit nieba jest dziś inny,
Atramentem świat zalany
A w zaułkach gubię miłość
Słowa pełnę są już skazy...

I nadzieji jakoś mniej
Gdy z chmur sączy się niewiara
Lecz ta tęcza, którą ujrzę (?)
Musi przecież cuda zdziałać...

I nie wie już na świecie nikt
Jak mam na imię i kim jestem
Lecz cieszę się, że chociaż Ty
Jesteś mym deszczem, bliskim powietrzem...

autor

Wróżka

Dodano: 2005-05-01 15:01:55

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie