Deszcz

Deszcz...tak cicho...
Tylko cisza zabija Moje wnętrze.
To ona buduje w mym umyśle
Drogę, drogę spokojności.
Cicho...gra muzyka,
Wygasam...nagle po szybach mych okien
Spływa deszcz. Szeleści. Obija się o taflę Mego ciała.
Spływa powoli i odrywa mnie od niej
Od ciszy która we mnie drga,
Drga i wywołuje stan wolności, a ja w kałuży,
swej nieopanowanej rzeczywistości,
Tonę pośród ciszy, kocham ja.
Dla rozbudzenia zmysłów próbuję z nią grać
I biciem mego serca zagłuszam ten czas
Czas odetchnienia
I powracam znów pośród Was
Aby wypełnić deszczem swe sumienie
Które cicho siedzi gdzies tam Odliczając krople mojego orzeźwienia.

autor

Ewelina Cempa

Dodano: 2005-09-30 18:02:07

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie