Deszcz

Deszcz mi ostudził zapalczywość,
którą od dawna gromadziłem.
Stałem się znów osoba miłą,
słowem też rzadziej już grzeszyłem

A jeszcze wcześniej byłem draniem,
gniew poniewierał całym ciałem.
Umysł pulsował wciąż żądaniem,
i nic innego już nie chciałem.

Deszcz jednak sprawił zamieszanie,
gdzieś zagubiło się pragnienie.
Już zapomniałem jak być draniem,
jak ma wyglądać też cierpienie.

A jeszcze jutro mogłem działać,
dawać upusty złej wściekłości.
Została z tego sprawa mała,
ważnością obrósł sens miłości.

Na deszcz zwaliłem taką zmianę,
tęcza dopięła całość sprawy.
Do dzisiaj leczę krwawą ranę,
a robię to dla dobra sprawy.

autor

Grand

Napisany: 2017-09-21 Dodano: 2017-09-23 05:22:18

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie