Deszczowy smutek
Deszcz to smutek duszy,
gdy pada złe emocje z nas wymusi.
Na dworze jest pusto,
bo wokół szaro i dżdżysto.
Siedzę przy oknie ze smutkiem,
patrzę jak świat moknie.
Po szybie płynące krople, ranią serce.
Złe myśli dominują w głowie.
Po szybach spływa żal rozmazany.
Rozczulam się, wpadam w stan zadumy.
Z każdą kroplą mam więcej tęsknoty.
Pragnę przytulić się, porozmawiać z bliską
osobą.
Dobre, serdeczne słowo poradzi z
zatroskaną głową.
Niech przez okno zajrzy słońce,
rozgrzeje zziębnięte serce.
Łzy przemienią się w radość.
Poczuję otoczenia życzliwość.
Wówczas zniknie tęsknota,
smutnym deszczem malowana.
Komentarze (2)
Deszczowe dni wyzwalają melancholię i
smutek.Pozdrawiam:)
Jak w sercu szaro i dżdżysto to słońce nie rozpogodzi,
a jak jasno i ciepło żaden deszcz nie przeszkodzi:)
Pozdrawiam :)