Deszczowy smutek

Deszcz to smutek duszy,
gdy pada złe emocje z nas wymusi.
Na dworze jest pusto,
bo wokół szaro i dżdżysto.
Siedzę przy oknie ze smutkiem,
patrzę jak świat moknie.
Po szybie płynące krople, ranią serce.
Złe myśli dominują w głowie.
Po szybach spływa żal rozmazany.
Rozczulam się, wpadam w stan zadumy.
Z każdą kroplą mam więcej tęsknoty.
Pragnę przytulić się, porozmawiać z bliską osobą.
Dobre, serdeczne słowo poradzi z
zatroskaną głową.
Niech przez okno zajrzy słońce,
rozgrzeje zziębnięte serce.
Łzy przemienią się w radość.
Poczuję otoczenia życzliwość.
Wówczas zniknie tęsknota,
smutnym deszczem malowana.

autor

@Krystek

Napisany: 2017-04-26 Dodano: 2017-04-26 14:53:47

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie